Afgelopen voorjaar 2014 was ik bij een kennis op de boerderij. De boer was aardappels aan het poten met een grote machine achter de tractor waarmee de aardappels in de grond werden gepoot. Ik had dat al eens eerder gezien, echter de grote, witte pot met rode deksel achter op de pootmachine, was nieuw voor mij. Verbaasd en nieuwsgierig liep ik naar de machine toe. De boer was even met iets anders bezig en ik zag dat er op de grote, witte pot een waarschuwing stond. Niet met de vingers aankomen was de strekking van de waarschuwing. Giftig. De dop was van de pot te schroeven, maar daaronder zat een beveiliging die verzegeld was zodat je niet bij de inhoud kon komen. 'Huh', was mijn reactie. Een verzegelde pot om aardappels te poten? Was zou daar inzitten? Vanzelfsprekend heb ik een notitie gemaakt van hetgeen er op de pot stond, echter die is helaas verdwenen. Wat ik wel weet is dat toen de boer aan kwam lopen en mij vroeg wat ik opgeschreven had, ik hem vertelde dat gif en voedsel niet samen gaan. Althans dat is mijn visie. En je raad het al. De boer werd kwaad omdat ik feite zei dat hij giftige aardappels aan het poten was...

UPDATE: 12-08-2014 - notitie gevonden van de giftige stof in de pot:

Ethoprofos
Bij de algemene evaluatie moeten de lidstaten bijzondere aandacht besteden aan:de residuen en de beoordeling van de blootstelling van de consument via de voeding, met het oog op latere herzieningen van de maximumresidugehalten;de veiligheid van de gebruiker. De toegelaten gebruiksvoorwaarden moeten de toepassing van geschikte persoonlijke beschermingsmiddelen en ademhalingsbeschermingsmiddelen en andere risicobeperkende maatregelen, zoals het gebruik van een gesloten transfersysteem voor de verdeling van het product voorschrijven;de bescherming van vogels, zoogdieren, in het water levende organismen en oppervlakte- en grondwater in kwetsbare omstandigheden. De toelatingsvoorwaarden moeten risicobeperkende maatregelen omvatten, zoals bufferzones en de volledige inwerking van de korrels in de bodem.

Bron

En:

Giftig bij oogcontact.
Vergiftig bij opname door de mond.
Zeer vergiftig bij aanraking met de huid.
Kan overgevoeligheid veroorzaken bij contact met de huid.
Zeer vergiftig voor in het water levende organismen; kan in het aquatisch milieu op lange termijn schadelijke effecten veroorzaken.

TEKENEN VAN ACUTE TE LANGE BLOOTSTELLING:
een acuut cholinesterase syndroom kan blijken uit hoofdpijn, misselijkheid, overgeven, diarree, buikkrampen, overmatig transpireren, kwijlen en tranen, vernauwde pupil en, wazig zicht, benauwdheid op de borst, slapte, spierkrampen en verwardheid; in extreme gevallen kunnen bewusteloosheid, spiertrekkingen, ernstige ademhalingsproblemen en de dood erop volgen. Door de aanwezigheid van het solvent kan opname of inademing leiden tot aantasting van het centraal zenuwstelsel (CNS). Opname van het solvent kan resulteren in overgeven. Aspiratie (ademen) van het braaksel in de longen moet worden voorkomen, omdat zelfs kleine hoeveelheden kunnen leiden tot pneumonitis (pneumonie, longontsteking).

TEKENEN VAN EEN CHRONISCHE TE LANGE BLOOTSTELLING: herhaalde blootstelling aan kleine hoeveelheden cholinesteraseremmers kan de cholinesterase verlagen tot niveaus waarbij de bovengenoemde symptomen van acute te lange blootstelling worden waargenomen. Er is bewijs dat chronische blootstelling aan het solvent effecten kan hebben op het centraal zenuwstelsel en congestieve effecten op tal van interne organen

Bron

Maar goed. Nadat ik hem mijn intenties duidelijk had gemaakt en verteld had dat ik groot respect heb voor de Nederlandse boeren (mijn opa was immers een klein boertje in het oosten van Groningen met 4 koeien, een zeug, wat kippen en een stukje land - 1969) werd de stemming wat milder. Ik weet dat de Nederlandse boer dankzij de vaak absurde wet- en regelgeving met handen en voeten gebonden is waardoor goed en vooral 'natuurlijk boeren' er niet meer bij is, hetgeen ik hem ook vertelde. 'Dit is geen voedsel, dit zijn pootaardappelen', vertelde de boer. 'Hmm', was mijn reactie, 'maar het wordt toch voedsel...?' Daar had de boer geen antwoord op en ik liet het maar voor wat het was. Ik probeerde het over een ander boeg te gooien. Vliegen vang je immers niet met azijn. Waarom hij dat gif gebruikte? Uitleg volgde: als je aardappels poot in wat eerst grasland was - zoals het geval was - dan zitten er diertjes (aardappelcysteaaltjes) in de grond die de aardappels aantasten en vlekken veroorzaken. En aangezien deze aardappels voor de Aviko zijn en onder andere als patat verwerkt worden, mogen er absoluut geen vlekken of plekken opzitten. De aardappels moeten perfect zijn anders keurt de Aviko de boel af en is de boer voor niks bezig geweest. Ook de consument wil geen patat (of aardappels) met vlekken of zwarte stukjes. Stel je voor zeg dat je een zak patat koopt en er zitten enkele frietjes tussen met een zwart plekje. Jeetje. De consument wil dus gave frietjes zonder plekken. Net zoals men een appel weggooit waar een plekje op zit. Ik snij die plek er af en eet de rest van de appel op. De meeste consumenten gooien blijkbaar de hele appel weg...

Tijdens het poten van de aardappels zorgt de machine ervoor dat elke aardappel afzonderlijk met het giftige goedje bepoederd wordt. Elke aardappel is dan voorzien van een dun laagje giftig poeder waar je niet met de vingers aan mag zitten, aldus de waarschuwing op de witte pot. Zodra de aardappels goed en wel in de grond zitten, komt de boer wederom in actie: de gifkar wordt uit de schuur getrokken en het land wordt bespoten. Nog voordat de aardappels goed en wel uit de grond zijn wel te verstaan. Gewoon gif spuiten op de kale akker. Dit gif spuiten gebeurt helaas niet eenmalig maar meerdere malen. Er wordt gif gespoten tegen onkruid, tegen phytophthora (aardappelziekte) en tegen nog een aantal zaken waarvan ik de naam niet meer weet. Waar het op neer komt is dat tijdens het groeiseizoen van de aardappels, de boer om de paar weken met zijn gifkar het land besproeid. En met 'een beetje geluk' worden aan het eind van het seizoen de aardappels bespoten met een giftig goedje waardoor het loof dood gaat en de aardappels wat langer in de grond kunnen blijven zitten. Loofvernietiging zoals dat heet is nodig voor 'niet volledig natuurlijk afgerijpte gewassen om knolbeschadiging bij het rooien tegen te gaan'. Deze loofvernietiging is ook op een biologisch-dynamische manier te doen, maar ja, de geringe capaciteit en de hoge kosten doen de reguliere boer anders besluiten: spuiten, spuiten en nog meer spuiten. Met gif wel te verstaan. Vanzelfsprekend is dit geen gif maar een 'gewasbeschermingsmiddel'. En al die 'gewasbeschermingsmiddellen' (lees: gif) komen uiteindelijk terecht in het lichaam van de consument. In jou lichaam...

De eerste en absoluut niet de laatste lading gif wordt over de kale akker gespoten...


De (giftige) aardappels bloeien....


... en de volgende lading gif (tegen aardappelziekte phytoftora) wordt gespoten...


Het loof van de (gifitge) aardappels is doodgespoten. Met gif...


Loofvernietiging...

Voor alle duidelijkheid wil ik hierbij nogmaals mijn grote respect aan de Nederlandse Boeren betuigen. Men is door allerhande achterlijke en vaak absurde wet- en regelgeving aan handen en voeten gebonden en daardoor kan men vaak niet anders dan simpelweg doorgaan met het spuiten van gif. Daarom durf ik rustig te stellen dat de Nederlandse (lees: Europese/westerse) landbouwgronden volledig vergiftigd en uitgeput zijn. Jaar in, jaar uit worden onze akkers met gif bespoten, puur om een grotere opbrengst te verkrijgen en om daarmee de boer en zijn gezin van een inkomen te voorzien. Naast al dat gif, gebruiken meeste boeren ook nog eens kunstmatige mest: kunstmest. Een chemisch samengesteld goedje dat er voorzorgt dat de boel snel groeit, echter daarmee bereiken we dat er slechts 'vulling' voor onze magen wordt geproduceerd. 'Voedsel' durf ik deze productie niet meer te noemen. 'Eten' dat op dergelijke wijze geproduceerd wordt is de naam 'voedsel' niet waardig en is in mijn ogen slechts 'vulling' voor het lichaam. Je hebt wat gegeten, je zit vol, echter de voedingswaarde van dit giftige goedje is ver te zoeken. Dit is mede te danken aan de uitgeputte landbouwgronden die vaak uitsluitend met kunstmest behandeld worden zodat er amper de juiste mineralen in de grond zitten. Beter zou het zijn om de grond te hermineraiseren met bijvoorbeeld lavameel of steenmeel...

Waarom dit allemaal zo kan? Omdat het volgens de Nederlandse wetgeving mag. De boer mag bepaalde, voorgeschreven giftige stoffen gebruiken om daarmee zijn oogst veilig te stellen en de productie te verhogen. Wil de boer het anders doen, dan is dat of niet mogelijk of het kost teveel geld. En er zijn twee zaken waar je bij een boer absoluut niet aan mag komen: zijn geld en zijn land... En daarmee belanden we in een kringloop waar zo op het oog niet uit te komen is. De voornaamste reden is geld. Geld staat bij elke verandering altijd in de weg. Wil de boer biologisch gaan verbouwen, dan kost dat geld. En geld (ons ruilmiddel) is van de bank dat men sinds de door de banken georkestreerde crisis in 2008 langzaam aan de bevolking aan het ontrekken is. Er is steeds minder ruilmiddel (lees: geld) terwijl de banken steeds rijker worden. En de boer? Hij ploegde voort. Met gif en kunstmest. Simpelweg omdat hij vaak niet beter weet of kan...

De moraal van dit verhaal is dat je naar mijn idee eens goed na moet gaan denken als je weer eens een zak patat haalt in de supermarkt of als je bij de snackbar een frietje besteld. In feite koop je een zak gif. Mijn vraag aan jou is of je van deze informatie op de hoogte bent en wat jij er aan wilt doen? Wil jij op deze manier doorgaan met het kopen van giftig voedsel, be my guest, maar loop dan ook niet te klagen als je bij de dokter volgestopt wordt met medicijnen omdat je lichaam ziek wordt van al dat gif in je eten. Dan hebben we het nog helemaal niet over al die gifitge E-nummers in je eten. Vervolgens wordt je weer ziek van al die medicijnen en bijwerkingen, maar daar heeft ome dokter gelukkig weer een pilletje voor. En dan hoor ik soms mensen zeggen: 'och, een beetje gif maakt toch niks uit?' Dan zeg ik: 'Gooi vanaf nu elke dag een klein theelepeltje zand voor je voordeur. Dan wil ik wel eens zien of je over 10 jaar die deur nog los krijgt...' NOT...

De aardappelboer is slechts een voorbeeld van al hetgeen er in de westerse, intensieve landbouw (en melk-/veehouderij) gebeurt. Nederland is een grote gifbelt geworden, gestimuleerd door overheid en grote multinationals (o.a: Monsanto, DuPont) die er alle belang bij hebben dat er zoveel mogelijk gif en kunstmest verkocht wordt (lees: zoveel mogelijk geld aan verdient wordt). En jij? De consument? Wat doe jij hieraan? Mogelijk zul je zeggen dat jij er niets aan kunt doen, geen invloed uit kunt oefenen. Dat je geen geld hebt voor biologisch voedsel, echter dat ontslaat je niet van het feit dat je er niets aan kunt doen. Zoals Mahatma Gandhi al zei: 'be the change you want to see in the world' (wees de verandering die je in de wereld wilt zien). De boer zit muurvast aan wet- en regelgeving die hem vaak dwingen gif te gebruiken. Omdat het goedkoop is. Jij niet. Jij kunt het verschil maken door bijvoorbeeld geen giftige patat meer te kopen, daarna doet 'vraag en aanbod' de rest. Als er geen vraag meer is naar giftige patat, dan moeten boer en Aviko wel op een andere manier gaan werken. Zo niet, dan is het koppie onder en verdienen ze geen cent meer. Aan jou de keus...

Afsluitend wil ik opmerken dat het natuurlijk heel makkelijk is om commentaar te leveren op de werkwijze van boer en Aviko. Ik ben van mening dat als je ergens commentaar op hebt, je het zelf beter moet kunnen of dat je een oplossing aan kunt dragen. Zo niet, dan dien je als 'stuurman aan wal' je mond te houden en ben je niet ter zake kundig. Vandaar: eenieder die serieus geïnteresseerd is om aardappel- en andere landbouwziektes op een geheel andere manier (natuurlijk, goedkoper en zonder gif) te 'bestrijden', kan vrijblijvend contact met mij opnemen. Een tip wil ik bij deze alvast geven: 'geluid is HET medicijn van de toekomst...' Voor mens, dier EN landbouw... En voor eenieder die het zo wel goed vind en al die giftige zooi zonder problemen naar binnen schuift: eet smakelijk. Je bent immers wat je eet...

PS: op de website van de Aviko is het volgende te lezen:
'De boeren die voor Aviko de aardappels telen, zetten zich dag en nacht in om de beste aardappels af te leveren...'





DISCLAIMER