Deurdonderen met Boerman - Televisie

De televisie biedt vandaag de dag niet veel bijzonders meer. Je betaalt er fors voor, zoals alles hier in Nederland, maar je krijgt er geen ruk voor terug. Maar het nieuws is helemaal wat. Als het even kan kijk ik geen nieuws, want het is een en al ellende wat de klok slaat. Maar vanavond het zes uur nieuws toevallig gezien en wat schetst mij verbazing? Het te hard rijden wordt harder aangepakt. Lees: er moet meer geld binnenkomen.

En er komt een nieuwe wet. Een ongeluk met dodelijke afloop was één jaar zitten, maar dat wordt drie jaar. Als er sprake was van extreem hard rijden en/of drank in het spel, dan wordt de strafmaat verhoogd tot negen jaar cel. Op zich natuurlijk een goede zaak, want wie met een dronken kop in de auto of op de motor stapt die moet, indien gepakt, gestraft worden. Ik denk dat daar dan ook verder geen discussie over nodig is. Maar... als de handel in Den Haag al begint te lullen dat er zonder tussenkomst van de rechter direct bij een overtreding van meer dan 50% van de maximum snelheid, het zo fel begeerde roze papiertje mag worden ingenomen, dan is het hek van de dam. Gelukkig wist de kamer dit te verhinderen, omdat een internationaal verdrag, de EVREM, bepaalt dat een ieder zijn of haar zegje voor de rechter moet kunnen doen. Gelukkig zijn er ook nog ‘slimme' kamerleden, alhoewel ik ze er ook van verdenk dat in eigenbelang aan te voeren. Kunnen ze tenminste voor de rechter zeggen: "Ja meneer de rechter ik had zo'n haast om naar Den Haag te komen, dat ik gewoon wat harder moest rijden, want anders komt er bestuurlijk van dit land niets terecht." Nou, of zo iemand nou hard of zacht rijdt, op deze manier van besturen gaat Nederland toch naar de bliksem.

Maar goed. Dat er wat aan gedaan word is natuurlijk prima, maar waarom moet dat nou zo rigoreus. Hoeveel doden vallen er jaarlijks door een te hoge snelheid? 70% overlijdt door een aanrijding. Elke dode is er een teveel, maar met een verkeersdodenaantal van 1200 per jaar op 5.000.000 auto's, 300.000 motoren en weet ik veel hoeveel opgevoerde snorfietsjes valt het nog wel mee. Nogmaals elke dode is er een te veel. Het verkeer is nou eenmaal niet voor de volle honderd procent veilig te maken; je kunt tenslotte ook 's morgens je bed uitstappen en je nek breken. Aanpakken o.k., maar dan wel op een enigszins normale manier, en dan het liefst zonder dat we het idee krijgen dat het alleen maar is op de kas te spekken, want dat idee bekruipt me vandaag de dag hoe langer hoe meer.

Na dit nieuws kwam er nog iets. De transplantatie van organen van dieren in mensen. Er waren tegenstanders van dit idee. Ik kan het me enigszins wel indenken, maar tegenhouden lukt toch niet, denk ik, want voor je het weet lopen er al een stuk of wat rond met een hart of lever van een koe of varken, en als ik dan even denk wat voor een achterlijke regelgeving er de afgelopen jaren al in Den Haag en Brussel is bedacht, dan heb ik het donkerbruine vermoeden dat het transplanteren al jaren aan de gang is en dat er al diverse Europarlementariërs e.d. met varkenshersens rondlopen. Het is niet te hopen, maar wat dàt betreft mag van er mij best wel een heel klein beetje varkenspest terugkomen. Ik bedoel maar.

Robert Boerman

Deze collum is verschenen in Mag-a-zine 55