Sneeuw- en ijscirkels Arnhem/Schijndel 2012
Op 5 en 9 februari 2012 werden twee vreemde ontdekkingen gedaan in Schijndel en Arnhem. In Schijndel werd er een formatie in de sneeuw op een vijver ontdekt die nog het meeste leek alsof er iemand met een grote hark door de sneeuw aan het harken was geweest. In Arnhem betrof het een cirkel in de dunne laag sneeuw die op het ijs van het Nederlands Openlucht Museum verscheen, vergezeld van enkele halve cirkels. Op vrijdag 10 februari werden de ijscirkels van Arnhem besproken in het VARA radioprogramma ‘Claudia dr op’, gepresenteerd door Claudia de Breij. Ondanks het zeer hoge giechelgehalte van dit programma, besloot DCCA onderzoeker Peter Vanlaerhoven desgevraagd om toch wat commentaar te leveren op de twee cirkels. Vanzelfsprekend werd er lacherig gedaan over de verklaring van Peter toen hij sprak over ‘verschillende energieën die de cirkels kunnen laten ontstaan’. Nuchter als wij Nederlanders kunnen zijn, kon de presentatrice niks met Peter’s verklaring en ging men vrolijk verder met de theorie die de dame van het Nederlands Openlucht Museum gehoord had: een of andere werkende tractor of machine had in de buurt gestaan en de trillingen hadden het ijs laten resoneren met de cirkels als gevolg. Buiten dat de Openlucht Dame toegaf niets van deze materie te weten en er vermoedelijk ook niets mee te maken wil hebben, heb ik een aantal dagen nagedacht over deze verklaring. Het leek me stug dat een tractor deze cirkels zou kunnen veroorzaken, temeer omdat er bij de sneeuwcirkel in Schijndel in geen velden of wegen een tractor of machine te bekennen was. Deze formatie is dus mogelijk op een andere manier ontstaan, maar hoe?
Schijndel, Noord-Brabant, 05-02-2012 Arnhem, Gelderland, 09-02-2012 Zoals gezegd liet mij de verklaring van de tractor in het Openlucht Museum niet los, temeer omdat ik zelf diverse experimenten heb gedaan met het laten resoneren van water of fijn zand/zout op een dunne metalen plaat of in een bakje. Het resultaat van het ‘trillende water’ heb ik uitvoerig in mijn boek ‘Water Klank Beelden - de geometrie van geluid’ beschreven en tevens zijn er op www.waterklankbeelden.nl en www.watersoundimages.com. Op deze websites laat ik diverse foto’s zien van de verschillende geometrische vormen die - afhankelijk van de van te voren ingestelde frequentie - in het water te voorschijn komen. Ook heb ik diverse experimenten gedaan met een dunne metalen plaat waar ik dun zand of zout gestrooid had waarna ik de plaat in trilling bracht die vele verschillende al dan niet geometrische figuren liet zien. Toen ik afgelopen week de ijscirkel van Arnhem zag en de verklaring van de tractor hoorde, ben ik eens in mijn fotoarchief gedoken om te zien of ik daar wat wijzer werd. En ja, daar waren de foto’s die ik zocht: Glasparels op een dunne metalen plaat vormen cirkels Glasparels vormen een regelmatig patroon
Beide patronen op de dunne metalen plaat kwam overeen met de beide sneeuwcirkels. Zouden de beide cirkels op ijs dan toch door een of ander geluid ontstaan zijn en als dat inderdaad zo is, moeten we onze visie op het graancirkelfenomeen niet wat aanpassen? Dit omdat er de laatste jaren de aarde meer en meer in beroering komt. Aardbevingen en vreemde knallen en geluiden in de lucht, ook in Nederland. Dan ga je toch nadenken en combineren. De experimenten met waterklankbeelden (cymatics) laten zien dat je met behulp van geluid een geometrisch patroon kun creëren, net zoals in sneeuw-, ijs- en graancirkels wordt aangetroffen.
'Watercirkel' IJscirkel Arnhem - Cymatic rond Sneeuwcirkel Schijndel - Cymatic patroon
Het was de theorie dat het trillen van een tractor de cirkels op het ijs van het Nederlands Openlucht Museum deden ontstaan die mij in mijn bijna onmetelijke fotoarchief liet zoeken, en zowaar, deze theorie zou mogelijk kunnen zijn. Mijn onderzoek naar cymatics (waterklankbeelden) laat duidelijk zien dat geluid (al dan niet) geometrische patronen kan vormen, echter of in het geval van de ijscirkel van Arnhem een tractor verantwoordelijk was, kan ik niet beoordelen. Toch is het heel goed mogelijk dat het ijs en de daarop liggende sneeuw op dezelfde manier heeft gereageerd als de glasparels op de dunne metalen plaat. Wie een andere theorie heeft mag het zeggen, maar dit is mijn mening.
Enkele voorbeelden van Cymatics |