Het was in 1981 toen ik eindelijk van school af kon. Ik was nog net geen 18 en had wel wat beters te doen dat in een duf klaslokaal te hangen om daar naar en of ander gezwam te luisteren waar ik of toch of niets van begreep of me niet interesseerde. En toch moest ik daar aanwezig zijn. Dag in, dag uit. Jaar in jaar uit. En dat al vanaf mijn vijfde levensjaar, net op een leeftijd dat het allemaal leuk begint te worden en waarop je de wereld om je heen begint te verkennen, moet je naar school. Tuurlijk, soms was het wel leuk om even met andere kinderen te spelen, maar voor de rest was school niks voor mij. Ik ben er niet veel wijzer van geworden en aangezien er de laatste vijfendertig jaar weinig is veranderd aan de leerstof zoals die op scholen onderwezen wordt, durf ik de stelling wel aan dat je van het huidige onderwijs van boven niet slim wordt. Sterker nog, er is de laatste dertig jaar van alles aan gedaan om het onderwijssysteem te verwoesten om daarmee de kennis bij de mensen weg te halen.

Leerplichtwet
De leerplichtwet uit 1969 verplicht het dat iedereen in Nederland van het 5e tot en met het 16e levensjaar naar school te gaan. Na je 16e heb je tot je 18e levensjaar de tijd om een ‘startkwalificatie’ te halen. Een door de overheid bedacht papiertje waarop staat welke kwalificatie je hebt, ofwel wat kun je. Of beter gezegd: wat kun je volgens de leraar wiens opdrachten je klakkeloos hebt na moeten papagaaien om aan je papiertje te komen? Verder dien je van deze tweeënveertig jaar oude en in mijn ogen achterhaalde wetgeving ook nog eens elke dag naar school te gaan. Elke dag! Ja ja, dat geloof ik ook wel en ik weet ook wel waarom dat is want wat zou U er van zeggen als ik jouw kinderen vanaf hun 5e levensjaar elke dag op kom halen en hun in al mijn kennis en onderzoek laat delen? Dat ik uw kinderen dag in, dag uit, allemaal verhalen ga vertellen over graancirkels, UFO’s, het verzonken continent Atlantis, Vrije Energie en nog meer van die zaken die eigenlijk zo spoedig mogelijk naar de dichtstbijzijnde prullenbak verwezen dienen te worden. Dit omdat je deze informatie voor de meeste ouders onzin is en zij niet willen dat hun kind dat allemaal leert. Of wat te denken van al die techniek die ik je kinderen kan leren? ‘Zorg maar dat je goed je best doet op school en een diploma haalt’, zijn meestal de wijze woorden van ouders, familie en leraren. ‘Want anders kom je zonder geld op een klein flatje terecht’, aldus de wijze woorden die ik ooit eens een ouder aan haar kind mee hoorde geven. Dit kind leert dus op zeer jonge leeftijd al dat het goed zijn best moet doen anders komt het nergens. Vandaar dat geen enkele ouder er mee in zal stemmen om hun kinderen 5 dagen per week bij mij onder te brengen. Men zou wel gek zijn om hun kinderen door mij te laten ‘programmeren’, om hun kinderen vol te laten stoppen met onzinnige zaken zoals graancirkels waarvan iedereen toch weet dat die door mensen gemaakt worden. Nee, in plaats daarvan brengt iedereen zijn kinderen braaf 5 dagen per week naar een school om daar exact hetzelfde programma te volgen dat wij en opa en oma voor ons ook hebben gevolgd. Een onderwijsprogramma dat er voor bedoeld is om de mensen van boven niet te slim te maken. Een regering van een land die de meute onder controle wil houden heeft geen behoefte aan slimme mensen maar aan robotten die precies doen zoals ze geleerd is. Zoals ze jong geleerd is en oud gedaan wordt. Men weet niet beter daar men op school slechts datgene voorgeschoteld kreeg waar in de maatschappij behoefte aan is: domme loonslaven die geen vragen stellen.

'Jij moet naar de MAVO...'
Bij mij ging het eigenlijk op de lagere school al mis. Of beter gezegd, de kleuterschool vond ik al niks. Al die drukte en kinderen die je niet begrijpen. Nou ja, het was dat mijn moeder me naar school bracht want anders bleef ik lekker thuis. Zo jong als ik was had ik het al gezien met school. Daarna lagere school in een klein dorp, een gehucht. Het vrijstaande huis met de enorme tuin er achter maakte dat er veel buiten gespeeld werd. Hutten bouwen onder de grond en in de bomen. Ruimte genoeg en amper verkeer. Bos op 100 meter afstand, wat wil een kind nog meer? Het was een gezellig gat om te wonen waar de bakker en melkboer nog langs de deur kwamen, maar die school, nee die vond ik maar niks. Bleef ik ook liever weg, maar ja, het moest. Snapte er ook niet veel van en uiteindelijk ging het rond mijn 7e levensjaar al volledig mis. Tussen de bedrijven door was ik veel ziek en had te kampen met onder andere een dubbele longontsteking, gebroken botten en andere zaken die mij noopten in bed en uit school te blijven. Uiteindelijk heb ik de lagere school afgemaakt en ik zie aan het eind van de zware rit de hoofdmeester nog staan in de hal van de school. ‘Jij moet naar de MAVO’, sprak hij met luide stem, ‘want met je handen kun je niks’ vervolgde hij. ‘Leren kun je, dat wel’. Op basis waarvan de beste man zijn uitspraken gedaan heeft is me tot op heden te dage een raadsel. Mogelijk heeft hij het rapport van een betere leerling geraadpleegd, maar de plank mis slaan deed hij met zijn uitspraak want achteraf gezien was zijn uitspraak het startschot van de voortzetting van het door mij gehate onderwijs en nog in de verkeerde richting ook nog… Dus voor mij geen technische school waar ik achteraf gezien naar toe gemoeten zou hebben, maar men kwam op het wijze idee om mij naar de MAVO te sturen. Een geniale zet zo zou blijken daar de eerste klas MAVO voor mij al veel te hoog gegrepen was. Jaar 1: zitten blijven en nog neer keertje overdoen. Nou dat was pret. Dus niet. Nog een keer het hele verhaal opnieuw doen en ik snapte er toch al niks van. Ik zie nog zo die rooie van Wiskunde voor de klas staan tijdens de eerste les in het eerste jaar. Ene Dekkers. We zaten nog maar goed en wel op de plaats en hij trok direct een boek voor de dag, begon wat voor te lezen en te driftig te vertellen en met een krijtje op het bord te kalken waarop die rooie plotseling vroeg: ‘zijn er nog vragen? Geen vragen, mooi, hoofdstuk twee’. En ik wist nog niets eens welk boek ik moest hebben. Ik had een hele tas met boeken gekregen maar had geen idee waar die allemaal voor dienden. Nee, die MAVO werd geen succes. Klas 1, verder kwam ik daar niet. Ook poging twee om klas 1 toch nog te halen mislukte. Dus naar een andere school. Een school waar mijnheer wel mee kan komen en iets van snapt, althans daar werd op gehoopt. De LEAO. In Zutphen. Daar wilden ze me wel hebben. ‘Waar een wil is, is een weg’, stond er bij binnenkomst met dikke drukletters op de muur geschreven. Ik wilde wel en ook weg, maar dat mocht niet. Vraag me dan ook niet wat ik daar moest, ik weet het nu nog niet. Ik vond het helmaal niks. Klas 2 was een eitje maar ook klas 3 werd een herhaling van de MAVO. Drie keer blijven zitten in vier jaar tijd, hulde aan het systeem. Uiteindelijk wel met een feestpakket en de hakken over de sloot een papiertje weten te halen, vraag me niet hoe. Alle medeleerlingen waren zonder uitzondering verbaasd dat ik tijdens de diploma uitreiking aanwezig was. ‘Wie heb je omgekocht’, leek men te willen vragen daar ik het grootste gedeelte van de tijd met andere dingen bezig was, in ieder geval zo weinig mogelijk naar school en absoluut geen huiswerk. Huiswerk vond ik een van de meest nutteloze zaken die men heeft kunnen bedenken. Zonde van de tijd en ik had thuis al werk zat. En buiten dat, snapte ik van de meeste materie toch niks dus waarom naar school gaan? Tekenen wel, dat was een mooi vak. En natuurkunde. Alhoewel ik daar niets van begreep boeide het me toch. En voor beide vakken had ik een toffe leraar. Dat scheelde ook. Heren Van Genne en Endert, dankjewel.

Diploma 'Feestpakket'...
In 1981 had ik de school wel gezien. ‘Diploma Feestpakket’ op zak en verwacht werd dat ik mij op het arbeidsproces zou gaan storten. Nou ben ik niet te beroerd om te werken, echter werd dat arbeidsgebeuren wat lastig voor mij daar ik het niet prettig vind als iemand mij verteld wat ik moet doen. Heb ik nog steeds last van. Dan zeg ik altijd: het enige wat ik MOET, is poepen en lol hebben. Dus dat werken voor een ‘baas’ was niet echt wat voor mij. Ik was meer iemand van 12 ambachten, 13 ongelukken. Het wilde maar niet vlotten met mij in het bedrijfsleven. Totdat ik als veerman op een klein pontje aan de slag kon. De hele dag in de open lucht, op het water heen en weer, wat wil een mens meer? Niet veel, totdat er zich een kleine uk aandiende. Ondanks dat het werk op de pont het mooiste baantje van Nederland was, besloot ik als kersverse vader om mijn zoon op te gaan voeden en als huisman te werk te gaan. Als die kleine wakker was, dan was ik er en als hij sliep had ik tijd voor mijn onderzoek naar van alles en nog wat. Het leek wel of ik aan een inhaalslag bezig was. Van alles heb ik de laatste 15 jaar bestudeerd; van graancirkels tot Vrije Energie, van Piramidebouw tot oude beschavingen, noem maar op. Alles was interessant. Kristallen schedels, alternatieve geneeskunde en bouwmethodes, kwantumfysica, natuurkunde, Heilige Geometrie, allemaal zaken waarvan ik nooit iets gesnapt heb maar nu heel begrijpelijk waren en waar ik een verband ik begon te zien. Om een lang verhaal kort te maken heb ik op school nooit mee kunnen komen maar begon het werkelijke leren voor mij pas op latere leeftijd. Zeg maar rond die tijd dat ik een beetje klaar met feesten, de wilde haren kwijt was. Ik ben toen aan de beste universiteit begonnen die je je maar kunt wensen: de ‘Universiteit van het Leven’. Een praktijk gerichte school waar je op basis van vallen en opstaan de broodnodige ervaringen op kunt doen. Op deze ‘Universiteit’ zit ik nog steeds en ik leer elke dag weer iets nieuws. Echt een gave school.

Waarom dit artikel?
Alhoewel ik mijzelf al mijn hele leven bestudeerd heb en ik degene ben die mijzelf het beste kent, heb ik dit artikel niet geschreven omdat ik zo graag over mijzelf schrijf. Ik heb dit geschreven omdat ik in mijn omgeving regelmatig merk dat er steeds meer kinderen in het huidige schoolsysteem vast dreigen te lopen. Ik wil met dit artikel zowel kinderen als ouders een hart onder de riem te steken als je als kind niet mee kunt komen op school of daar problemen ondervind. Het kind is letterlijk ‘het kind van de rekening’ daar het in de meeste gevallen altijd aan het kind ligt. Het ligt nooit aan de school of de methode waarop lesgegeven wordt, nee het ligt in de meeste gevallen altijd aan het kind. Ik weet waar ik over praat want mijn zoon, zeventien inmiddels, ondervind dezelfde problemen op school als waar ik vroeger zelf tegenaan gelopen ben. Veel onbegrip, terwijl mijn zoon maar een keer iets hoeft te zien of te horen en hij weet en kan het. Autodidact heet dat. Zit al drie generaties in de familie. En ook mijn zoon had problemen met de diverse scholen waar hij op gezeten heeft, zelfs de Vrije School leverde problemen op omdat een kind daar ook niet echt vrij meer is om zichzelf te ontwikkelen. Een Oost-Indisch dove leerplichtambtenaar die regels belangrijker vind dan mensen, een proces verbaal, rechtszaak, hoger beroep, etc, ik zit er deze winter midden in. In ieder geval maak ik me er niet druk om, ik vind het geneuzel wel best. Het hoger beroep vindt plaats na zijn 18e verjaardag dus hoeft mijn zoon ook niet meer aan de kwalificatieplicht te voldoen, is vrij man en hoeft dus niet meer voor de rechter te verschijnen. Hij kan zich nu volledig concentreren op zijn eigen bedrijf dat hij met zijn 17 jaar is gestart. Een handelsonderneming en klussenbedrijf waar hij precies datgene kan doen waar zijn interesses liggen en waar hij goed in is. En iedereen weet dat de praktijk de beste leerschool is dus waarom zou je een jongen naar school sturen die zich prima weet te redden en nu vele malen meer leert dan hij ooit in dezelfde periode op school zou kunnen leren. En ook in dit geval lag het aan mijn zoon en niet aan de verschillende scholen waar hij vertoefd heeft. Daar komt ook nog eens bij dat de meeste scholen en leraren absoluut geen enkel benul hebben van hetgeen er in hun klaslokaal zit. De meest kinderen van nu zijn nieuwetijdskinderen die een geheel andere aanpak nodig hebben dan wij als kind. Ik heb zelfs enkele leraren van de Vrije School informatie verstrekt over nieuwetijdskinderen, hoe ze te herkennen en wat er mee te doen, maar tot op heden is daar totaal niets mee gedaan. Een gemiste kans om meer kinderen datgene te geven wat ze nodig hebben: een andere vorm van aandacht en leren. De kinderen van vandaag de dag zijn niet de kinderen die wij waren. Dit zijn nieuwe kinderen die oude lesstof tot zich moeten nemen om daarmee in onze voetsporen te kunnen treden. Voetsporen waarvan wij de laatste 100 jaar hebben laten zien dat wij er uiteindelijk alleen maar een grote puinhoop van gemaakt hebben en dat we door het herhalen van dezelfde leerstof geen verandering in onze toekomst aanbrengen maar meer van hetzelfde kweken. En dat allemaal omdat er ergens een tweeënveertig jaar oude wet is die zegt dat iedereen verplicht naar school moet. Vijf dagen per week. Vanaf je vijfde levensjaar. Ze zijn knettergek…

Universiteit van het Leven
Ondanks dat ik nooit iets begrepen heb van school en wat je daar zou kunnen leren, leer ik nu al meer dan vijftien jaar aan een stuk door. Ik heb drie boeken geschreven, vele artikelen, diverse projecten opgestart, heb nog veel plannen en ben nog lang niet klaar met hetgeen ik hier op aarde nog wil gaan doen. Ik ben hier tenslotte niet voor niets en kan die tijd dan ook maar beter besteden met nuttige zaken. En daar hoort school voor mij in ieder geval niet bij. En ongetwijfeld zijn er veel meer mensen zoals ik. Onlangs nog kwam ik zo iemand tegen. Nu ben ik niet snel onder de indruk van de mensen die ik ontmoet, doch enkele maanden geleden is het toch iemand gelukt. Na enkele ontmoetingen heb ik die persoon wat beter leren kennen en kwam het onderwerp ‘school’ voorbij. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij gewonnen had: bij hem ging het al mis op school toen hij vijf jaar was en zwaar ziek werd. Hij verbleef veel in het ziekenhuis in plaats van op school en een achterstand was zo gekweekt. Uiteindelijk bereikte hij na veel gekwakkel met zijn gezondheid de leeftijd van 11 jaar, het jaar waarin hij door een leraar weer eens de klas uitgestuurd werd. Hij stond toen rustig op, keek op z’n dooie gemak de klas rond en zei: ‘kinderen, als jullie nu goed naar de meester blijven luisteren, de komende jaren je best doet en een diploma haalt, dan kunnen jullie later voor mij komen werken..’ Na deze wijze woorden ging hij naar huis om vervolgens niet meer naar school terug te keren. Vlak daarna vetrok hij naar Engeland om daar het onderwijssysteem uit te proberen. Dat duurde precies 5 dagen. En om een lang verhaal kort te maken, tegen de tijd dat hij 15 was vertrok hij naar Zuid-Amerika en begon daar met een studie aan zijn ‘Universiteit van het Leven’. Een waar succes daar deze man zonder noemenswaardig diploma verschillende bedrijven heeft gehad met een waarde van vele miljoenen euro's. Uit respect voor deze man wil ik hem eigenlijk niet vragen hoeveel geld en bedrijven hij momenteel heeft, maar dat moet veel zijn, heel veel. En dat voor iemand die amper naar school geweest is of een ‘fatsoenlijk’ diploma op zak heeft. Dit verhaal is tevens een van de redenen dat ik dit artikel geschreven heb. Om te laten zien dat je eigenlijk geen school nodig hebt. Ik had het niet nodig en de persoon waar ik net over schreef ook niet. Twee ‘nietsnutten’ die op school niets konden of er van begrepen, maar beide in staat waren om zonder noemenswaardige opleiding zich te ontwikkelen tot de mens wat ze nu zijn.

Tesla 2.0...
Met dit artikel wil ik laten zien dat het heel goed mogelijk is om zonder opleiding of diploma ergens te komen. Zoals gezegd merk ik dat er steeds meer kinderen vast dreigen te lopen in het huidige schoolsysteem. Onlangs nog twee broertjes van 10 en 15 jaar. Moeder was radeloos totdat mijn vriendin tijdens een behandeling van haar en de beide jongens in de praktijk het bovenstaand verhaal vertelde. Moeder schoot in tranen en begreep dat er voor haar jongens nog hoop was. Die jongens stonden inmiddels aan mijn werktafel alwaar ik ze met rode oren luisterden naar alle verhalen die ik ze wist te vertellen. Zo ook over het elektronica project waar ik onlangs mee begonnen ben. Ook een vak dat me altijd mateloos geboeid heeft maar nooit iets van begrepen heb. Dus onlangs maar aan een zelfstudie elektronica begonnen. En dat vonden die jongens ook mooi. Ik liet ze een eenvoudige kristalradio ontvangertje zien dat voor een paar centen zelf te maken is. En het LED lampje dat op 1 draad brand. Yep, inderdaad, het kan. En ze begrepen het want de knaap van 10 jaar deed mij verbaasd staan. Na wat uitleg over Vrije Energie en mijn idee om een soort van zender/ontvanger te bouwen die zichzelf aan de praat houd. ‘Dat is een perpetuum mobile’, sprak de 10-jarige knaap, om verder te gaan over ‘elektromagnetische velden en zendmasten die je op aarde kan zetten waarmee iedereen gratis energie kan krijgen’. Stomverbaasd stond ik het joch aan te kijken. Hoorde ik het goed? Sprak deze ‘snotneus’ inderdaad over een toren waarmee je iedereen van energie kan voorzien? Gratis en draadloos? Alsof 'Nikola Tesla 2.0' naast me stond. Die kleine aap van 10 jaar wist mij met zijn uitspraken werkelijk te verbazen en natuurlijk heb ik hem uitvoerig verteld van de Wardenclyfe Tower van Nikola Tesla en dat daar zijn idee mee overeen kwam. Zijn interesse en die van zijn broer waren direct gewekt, vooral toen ik nog wat andere snufjes liet zien. Prachtig vonden ze het en nadat ik ze wat kleine spulletjes had meegegeven om zelf wat te experimenteren, vertrokken de twee jonge uitvinders richting huis. Samen met een blije moeder want die weet nu ook dat je geen diploma nodig hebt om ergens te komen.

Wat ik hier mee aan wil geven is dat deze kinderen dergelijke materie niet op school aangereikt krijgen, maar er wel voor open staan en vaak zeer interessante ideeën over hebben. Zo ook de kleine Tesla aan mijn werktafel. Zijn interesse was gewekt en vanzelfsprekend heb ik mijn best gedaan om de interesse verder bij hem te wekken. Een goede leraar moet niets in een leerling stoppen, die moet er uit halen wat er in zit. Nu was de kleine Tesla in deze materie geïnteresseerd en dan is het NU de kans grijpen om hem wat te leren en niet zoals men op school placht te doen, gaan tekenen terwijl de interesse op dit moment bij elektronica ligt. En ook al duurt die interesse 6 maanden waarin hij misschien niets anders zou doen dan solderen en spoeltjes wikkelen, laat hem gaan want op een bepaald moment is het genoeg geweest en is hij klaar voor iets anders. Als het daarvoor zijn tijd is. En dat is iets heel anders dan op school. Daar worden een groep kinderen in een klaslokaal gepropt die allemaal op hetzelfde moment hetzelfde moeten leren. Diegene die wil solderen, moet tekenen en de timmerman gaat lassen. Net zoals in militaire dienst. De wereld op z’n kop en vooral niet op de individuele behoeftes in gaan. De leerfabriek moet draaien en systeemslaven afleveren. Geen Vrije Energie pioniers zoals de kleine Tesla die aan mijn werktafel stond. De kleine man die de volgende dag weer naar school moet om daar allemaal dingen te leren die niets te maken hebben met de werkelijkheid maar met het mee kunnen draaien in een maatschappij die bepaald wordt door grote multinationals. De kleine Tesla moet uiteindelijk een diploma halen om daarmee geld te verdienen om de rekeningen te kunnen betalen zoals de huur van zijn flatje... Dat is de strekking van ons huidige onderwijssysteem. Lang leren, hard werken en veel geld verdienen en vervolgens je hele leven iets doen waar je op jonge leeftijd al hebt voor moeten kiezen. Nee, dat schoolsysteem moet op de schop. Daar deugd niet veel van. Afschaffen die hap. Ik durf de stelling wel aan dat de meeste kinderen op school amper iets leren. Lezen, rekenen en schrijven zijn de basis vaardigheden die je in de huidige samenleving nodig hebt, maar wat leert een kind verder op school? Niks, noppes nada. Het kind wordt als aanstaande slaaf voor de consumptiemaatschappij klaargestoomd en daarmee is de kous af. En onze kinderen MOETEN al zoveel en MOGEN niets. Nou weet ik niet of het aan mij ligt of dat het andere mensen ook opgevallen is, maar er is al zeker 10 jaar een trend aan de gang waarin het de jongere medemens steeds lastiger gemaakt wordt. Denk maar eens aan de maatregel die men gebruikt op de zogenaamde hangjongeren tegen te gaan. Een hoogfrequent geluid dat ouderen niet horen maar voor jonge oren zeer irritant is waardoor men de benen neemt. Lekker rustig in de buurt, waardeloos voor die jongelui. Ze mogen niks en moeten alleen maar. Je moet naar school, je moet werken, je moet geld verdienen, je moet je best doen, je moet, moet, moet…

Vrijstelling Leerplichtwet
Hopelijk steekt dit artikel de nodige kinderen en ouders een hart onder de riem. En hopelijk gaat men eens nadenken over de toekomst van hun kind. Ofwel over hun eigen toekomst daar onze kinderen het straks waar moeten gaan maken en het stokje van ons over moeten nemen. Zij moeten laten zien wat wij hun geleerd hebben om de wereldwijde problemen aan te pakken. En aangezien je een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid en wij onze kinderen de afgelopen 30 jaar eigenlijk niet veel meer geleerd hebben dan televisie kijken, computeren en je best doen, zie ik het somber in. Kinderen hebben de toekomst, behalve in Nederland dat de laatste 30 jaar het onderwijssysteem systematische heeft afgebroken. Eind jaren 1970 stond Nederland hoog in aanzien in Europa. Wilde je iets leren, dan ging je naar Nederland. Anno 2011 maakt het Nederlandse onderwijssysteem onze kinderen van boven niet wijs. Vandaar dat ik langs deze weg wil wijzen op de mogelijkheden die de wet bied betreffende vrijstelling van de leerplichtwet. Check onder andere artikel 5en 15 van de Leerplichtwet en artikel 9 van de Europese Rechten van de Mens of zoek naar gerechtelijke vrijspraken betreffende de leerplichtwet op internet. Ofwel, mogelijkheden genoeg om je kind niet naar school te sturen, thuis onderwijs te geven en daarmee je kind te vrijwaren van het programma dat vijf dagen per week door de overheid van je kind wordt opgedrongen zodat het later als volwaardig slaaf in het maatschappelijke circus van meer, sneller en beter mee kan draaien. Pik het niet meer dat het altijd aan het kind ligt en nooit aan de school. Scholen zijn allemaal hetzelfde, onze kinderen niet. Die zijn uniek. . Zo uniek dat ik hoop dat ouders en leraren nu eindelijk eens gaan inzien dat ze echt andere leermethodes nodig hebben dan die nu beschikbaar zijn. Natuurlijk zijn er wel alternatieve scholen en leraren die heel goed onderwijs verzorgen en waar de ontwikkeling van het kind voorop staat, maar die scholen en leraren zijn helaas nog dun gezaaid. En vaak vragen deze scholen – heel begrijpelijk overigens – een bijdrage die voor veel mensen simpelweg niet te betalen is. Persoonlijk pleit ik voor een samenleving waarin weer samen geleefd wordt in plaats waar samen gewerkt wordt. Waar iedereen weer een plek heeft waar men gelukkig kan zijn. Waarin kinderen niet naar school hoeven en weer kind kunnen zijn, voor zolang ze maar willen. Want dat is een van de grote problemen waar we in deze hectische maatschappij onder andere mee kampen: veel mensen hebben het kind in zich vermoord en kunnen zich niet meer in een kind inleven. Ze zijn volwassen geworden en draaien mee in het ‘grote mensen circuit’ zonder na te denken wat de wensen van een kind zijn. Kleine Tesla had helemaal geen zin meer om naar school te gaan, die wilde liever aan mijn werktafel blijven leren waar ik hem nog veel meer leuke dingen had kunnen vertellen. Nu was zijn interesse gewekt en je moet ijzer smeden als het heet is. Nu gaat dit ‘stukje ijzer’ morgen naar school waar het weer afkoelt. Jammer toch?

Bovenwijs
En last but not least wil ik hierbij eenieder heel veel succes wensen de zoektocht naar informatie over thuisonderwijs en andere mogelijkheden om je kind beter ‘bovenwijs’ te geven. En laat je niet op de kop zitten door een of andere leerplichtAMBTENAAR of achterlijke regelgeving want je kind hoeft niet verplicht naar de leerfabriek maar zou onder andere omstandigheden beter en meer kunnen leren. Informeer jezelf over de mogelijkheden die tot onze beschikking staan om onze kinderen en onszelf een betere toekomst te geven dan we nu hebben. Op internet is genoeg informatie te vinden over onder andere thuisonderwijs. En vergeet niet, eendracht maakt macht. SAMEN staan we sterk en als we onze krachten bundelen, dan is er ander en beter bovenwijs voor onze kinderen mogelijk.

Zo, het artikel is af en ik ga verder studeren. Momenteel ben ik onder andere bezig met een zelfstudie elektronica, anatomie, auriculo therapie, klassieke acupunctuur, plasma technologie, Arabisch, om maar iets te noemen. Ziet U, er is hoop. Zelf voor jochies zoals ik waarvan men vroeger zei dat ze voor oude werktuigen zoals ‘galg en rad’ op zouden groeien. Nou, mooi niet want ‘I did it my way…’

Robert Boerman 01/01/12

Lees ook:
Economie ten gronde door VMBO-t (deel 3)
Economie ten gronde door VMBO-t (deel 2)
Economie ten gronde door VMBO-t (deel 1)

Naschrift:
Naar aanleiding van dit artikel wil ik nog opmerken dat een nieuw systeem van leren eenvoudig te realiseren is. En het hoeft ook nog eens niet veel te kosten. Oudere mensen, gepensioneerden, hebben vaak nog oude kennis en jongere mensen leren tegenwoordig niks meer. Maak een combinatie van deze twee groepen mensen en iedereen zal er wijzer en beter van worden. De ouderen zullen blij zijn hun kennis door te kunnen geven en de kinderen leren het leven in de praktijk. Dergelijk plan had ik enkele jaren geleden voor de stichting Eco Lodge(ic) geschreven. Nu lijkt de tijd rijp om dit plan uit de kast te trekken en te gaan realiseren. Simpelweg het feit dat de westerse economie en samenleving eindelijk eens vast begint te lopen en dus de hoogste tijd is voor verandering en nieuwe oplossingen. Het project ‘Educatieve Tuinen’ van de stichting was daar een voorbeeld van. Oud leert jong en andersom. En ik weet zeker dat als wij voor onze kinderen meer van dergelijke projecten op zouden zetten waarin de zelfontwikkeling van het kind voorop staat, begeleid door mensen die weten waar ze over praten, mensen met praktijk ervaring, dan weet ik wel zeker dat we aan een goede toekomst bouwen. Nu is het afwachten waar het schip strandt, terwijl ik verder wil varen. Als voormalig pontbaas wil ik onze kinderen graag naar een nieuwe wereld varen. Een wereld waarin liefde en respect voor elkaar en moeder aarde op de eerste plaats staat. Een wereld waarin kinderen nog kind kunnen zijn, waar ze geleerd wordt te het leven te leven in plaats van een leven te werken. Wie vaart er mee?